Amitriptyline en pregabaline

Amitriptyline wordt voorgeschreven bij depressies en pregabaline voor het voorkomen van epileptische aanvallen.

In tabletvorm kunnen deze ook worden voorgeschreven bij zenuwpijn. Om deze als pijnstiller te gebruiken zijn er geen depressies of toevallen nodig.

 

Anti-depressiva

Anti-depressiva wordt voorgeschreven bij depressies maar kan ook worden voorgeschreven bij zenuwpijn. Pijnstilling wordt vaak bereikt in een lagere dosis dan die wordt voorgeschreven bij depressies. Er is geen depressie nodig voor het gebruiken van deze medicatie als pijnstilling.

Er zijn 3 soorten anti-depressiva die worden voorgeschreven bij pijnsyndromen, namelijk: nortripyline, amitriptyline en duloxetine. Deze zijn allemaal in tabletvorm.

Het pijnstillend effect wordt in enkele dagen of weken bereikt.

Belangrijke bijwerkingen: sufheid, concentratiestoornissen, droge mond, hartkloppingen en minder goed kunnen urineren. Vaak verminderen de bijwerkingen bij langer gebruik van de medicatie. De kans op bijwerkingen is minder groot als de dosis langzaam wordt opgehoogd tot het gewenste effect.

Anti-depressiva beïnvloeden de rijvaardigheid. Na 2 weken een stabiele dosering en geen bijwerkingen: dan mag een motorvoertuig bestuurd worden.

 

Anti-epileptica

Anti-epileptica wordt voorgeschreven bij patiënten met epilepsie maar kan ook worden gebruikt tegen zenuwpijn. De prikkelbaarheid van het centrale zenuwstelsel wordt verminderd, hierdoor kunnen ook pijnklachten worden verminderd.

De meest voorgeschreven zijn pregabaline en gabapentin. Deze zijn in tabletvorm. Het gewenste effect is bereikt in enkele dagen of weken.

De bijwerkingen zijn: sufheid, duizeligheid, concentratiestoornissen, vermoeidheid en dubbelzien. Ook hier is het belangrijk dat de dosis langzaam wordt opgehoogd tot het gewenst effect zodat de kans op bijwerkingen kleiner is.

 

Anti-inflammatoire geneesmiddelen

 Anti-inflammatoire geneesmiddelen zijn middelen die als werking hebben om een ontsteking tegen te gaan. Deze pijnmedicatie mag over het algemeen niet langdurig worden gebruikt in verband met het risico op bijwerkingen.

Er zijn steroïde en niet-steroïde (NSAID) ontstekingsremmers. Voorbeelden hiervan zijn aspirine, diclofenac en ibuprofen. Steroïde ontstekingsremmers zijn prednison en triamcinolon.

 

Lidocaine intravaneus

 Lidocaine intraveneus wordt toegepast bij polyneuropathie ten gevolge van chemotherapie.

Lidocaine is een pijnstillend middel. Toedienen van lidocaine intravenus geeft bij sommige vormen van zenuwpijn pijnvermindering.

Tijdens de behandeling wordt de ademhaling, tensie en hartritme gemonitord. Ook zal er gelet worden of lidocaine effect heeft op het bewustzijn. Ook zal er regelmatig een pijnscore bijgehouden worden.

De bijwerkingen kunnen zijn: draaierigheid, slaperigheid, doof gevoel rondom de mond, metaalsmaak in de mond of hartritmestoornissen.

De behandeling is niet geschikt als iemand zwanger is, borstvoeding geeft, overgevoelig bent voor verdovingsmiddelen en bij ernstige lever en nierfunctiestoornissen.

Na de behandeling moet er een pijndagboek worden bijgehouden. Na twee weken wordt er gekeken of de behandeling effect heeft gehad en 6 weken na de behandeling volgt er een QST-meting.

 

Morfine

Wordt nader uitgelegd bij opioïden. Voorbeelden hiervan zijn oxycodon, fentanyl of morfine in een ampul.

Het zijn sterke pijnstillers en worden alleen bij hevige pijn toegepast. Er zijn verschillende toedieningsvormen zoals tabletvorm, een pleister of een zetpil.

 

NSAID’s

NSAID staat voor Non Steroidal Anti Inflammatory Drugs.

NSAID’s zijn krachtige pijnstillers en zijn geschikt voor matige tot ernstige pijn. De werking is het remmen van stoffen die vrijkomen bij een ontsteking.

Voorbeelden van een NSAID zijn: aspirine, diclofenac, ibuprofen en arcoxia.

Ze zijn verkrijgbaar in een tabletvorm of zetpil. Ze kunnen gebruikt worden in combinatie met andere analgetica. Vaak worden ze niet langdurig voorgeschreven in verband met de kans op bijwerkingen. Deze zijn: last van de maag, pijn op de borst, vocht vasthouden, benauwdheid. Ook vertragen NSAID’s de bloedstolling en kunnen ze de nierfunctie remmen.

Vaak wordt er in combinatie met een NSAID ook een maagbeschermer voorgeschreven. Deze moet een periode voor het gebruik van een NSAID worden ingenomen.

  

Opioïden

 Opioïden zijn pijnstillers die al erg lang worden gebruikt bij het bestrijden van pijnsyndromen.

Er zijn verschillende toedieningsvormen: tablet, zetpil, pleister. De bijwerkingen kunnen zijn: sufheid, misselijkheid, braken, obstipatie en jeuk.

De dosis moet langzaam opgehoogd worden tot het gewenste effect zodat er minder kans is op bijwerkingen en voor een beter effect op de pijn.

Morfine en methadon zijn zeer sterke pijnstillers. De belangrijkste bijwerkingen hiervan zijn obstipatie en misselijkheid.

Tramadol en codeïne zijn bekende zwakke opiaten.

Opioïden zijn niet vrij verkrijgbaar, alleen op recept.

 

Paracetamol

Paracetamol is een veilige en goede pijnstiller. De aanbevolen dosis kan gedurende een langere tijd worden gebruikt. De voorgeschreven hoeveelheid dient op de juiste tijdstippen worden ingenomen zodat er een optimaal effect ontstaat.

De toedieningsvormen zijn oraal, rectaal en intraveneus.

Paracetamol is geen ontstekingsremmer en heeft geen effect op bloedplaatjes in het maag-darmkanaal. Hierdoor zullen er niet zo snel maagklachten ontstaan.

Bij langdurig gebruik van een hoge dosering kan er leverbeschadiging optreden.